李白五言律詩四首姚秀芬 <p class="ql-block">李白是我國唐代最偉大的詩人之一,他極富浪漫氣息,他的詩歌氣魄宏大、想像力豐富,讀來,如登仙山。</p><p class="ql-block">李白共留下幾百首詩歌,其中,有很多傳世經(jīng)典之作,至今讀來,依然吟唱不絕。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">《聽蜀僧濬彈琴》</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·李白</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">蜀僧抱綠綺,西下峨眉峰。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">為我一揮手,如聽萬壑松。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">客心洗流水,余響入霜鐘。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">不覺碧山暮,秋云暗幾重。</p> <p class="ql-block">蜀僧濬懷抱著綠綺琴,他來自西面的峨眉山。</p><p class="ql-block">為我揮手彈奏名曲《風(fēng)入松》,仿佛聽到萬壑松濤聲。</p><p class="ql-block">我的心靈像被流水洗滌,馀音繚繞和著秋天霜鐘。</p><p class="ql-block">不知不覺,暮色已籠罩青山,秋云黯淡,布滿黃昏天空。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">《秋登宣城謝脁北樓》</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·李白</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">江城如畫里,山晚望晴空。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">兩水夾明鏡,雙橋落彩虹。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">人煙寒橘柚,秋色老梧桐。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">誰念北樓上,臨風(fēng)懷謝公。</p> <p class="ql-block">江邊的城如同在畫里一樣美麗,山色變暗,我望著晴朗的天空。</p><p class="ql-block">兩條江水之間夾著一個明鏡一樣的湖,鳳凰橋和濟川橋這兩座橋好似天上落下來的彩虹。</p><p class="ql-block">村落升起的炊煙繚繞在秋寒的橘柚林上,深秋時節(jié)梧桐樹已是枯黃落葉。</p><p class="ql-block">誰會想到在這北樓之上,我迎著蕭瑟的秋風(fēng),懷念著謝先生呢。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">《訪戴天山道士不遇》</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐· 李白 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;">犬吠水聲中,桃花帶露濃。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">(露濃 一作:雨濃)</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">樹深時見鹿,溪午不聞鐘。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">野竹分青靄,飛泉掛碧峰。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">無人知所去,愁倚兩三松。</p> <p class="ql-block">水流清澈,回蕩隱約犬吠;桃花繁盛,滿帶濃艷露水。</p><p class="ql-block">樹林深幽,野鹿時隱時現(xiàn)。正午靜寂,鐘聲卻未聽到。</p><p class="ql-block">野竹分開青霧直穿藍(lán)天,飛瀑掛在碧綠山峰之上。</p><p class="ql-block">無人明知道士去處。只好依仗古松,排遣萬端愁思。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">《贈孟浩然》</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·李白</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">吾愛孟夫子,風(fēng)流天下聞。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">紅顏棄軒冕,白首臥松云。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">醉月頻中圣,迷花不事君。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">高山安可仰,徒此揖清芬。</p> <p class="ql-block">我敬愛孟老夫子,他品行高尚風(fēng)流倜儻。少年時就鄙視功名利祿,高齡白首又歸隱山林。明月夜把酒臨風(fēng),醉得高雅;迷戀自然山水美景,不事君王。品格高尚似巍峨的高山讓人仰望,只有向您清高芬芳的品行致敬了。</p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">感謝您的光臨,祝您夏日愉快!</span></p>