愿攜一程秋色,與你相逢雅 <p class="ql-block">秋意漸濃念無(wú)聲,情為何物誰(shuí)人清。</p><p class="ql-block">風(fēng)雨蕭瑟話別離,思念無(wú)盡亦永恒 。</p><p class="ql-block"> ———題記</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 不知不覺(jué),秋意漸濃,九月也已過(guò)半。秋風(fēng)吹黃了夏日的綠,帶來(lái)了黃葉,也帶來(lái)了思念,秋天,可能天生就是思念的時(shí)節(jié)。 梧桐葉落,秋風(fēng)細(xì)細(xì),每一絲空氣里,都滲透著思念的味道,每一片秋葉上,都書(shū)寫著思念的篇章。</p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);"> </b><span style="color:rgb(237, 35, 8);">誰(shuí)念西風(fēng)獨(dú)自涼,</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">蕭蕭黃葉閉疏窗,沉思往事立殘陽(yáng)。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">被酒莫驚春睡重,賭書(shū)消得潑茶香,</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);"> 當(dāng)時(shí)只道是尋常。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">——清·納蘭性德《浣溪沙·誰(shuí)念西風(fēng)獨(dú)自涼》</span><b style="color:rgb(237, 35, 8);"> </b></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 一念秋風(fēng)起,一念相思長(zhǎng)。秋風(fēng)清冷,有誰(shuí)知道納蘭的悲傷?世事無(wú)常,聚散匆匆,面對(duì)離別,納蘭做不了什么,我們也無(wú)可奈何,唯有思念,才能在這西風(fēng)揚(yáng)起之時(shí),在這夕陽(yáng)西下之時(shí)給予人們一點(diǎn)點(diǎn)慰藉。</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">別后不知君遠(yuǎn)近,觸目凄涼多少悶。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">漸行漸遠(yuǎn)漸無(wú)書(shū),水闊魚(yú)沉何處問(wèn)? </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">夜深風(fēng)竹敲秋韻,萬(wàn)葉千聲皆是恨。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">故攲單枕夢(mèng)中尋,夢(mèng)又不成燈又燼。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);"> ——宋·歐陽(yáng)修《玉樓春》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 秋風(fēng)吹不盡,總是玉關(guān)情。深夜里,秋風(fēng)吹起竹葉,蕭蕭不停,千聲萬(wàn)聲都是離愁別恨。人最怕秋夜了,凄涼的秋風(fēng)一陣一陣,敲打著人的心,總會(huì)提醒我們想起那些離去的人。</p> <p class="ql-block"> <span style="color:rgb(237, 35, 8);">洛陽(yáng)城里見(jiàn)秋風(fēng),欲作家書(shū)意萬(wàn)重。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);"> 復(fù)恐匆匆說(shuō)不盡,行人臨發(fā)又開(kāi)封。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);"> ——唐·張籍《秋思》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 當(dāng)秋風(fēng)起的時(shí)候,張籍想起了家鄉(xiāng),想起了家人。張籍是千萬(wàn)萬(wàn)想家人的寫照。秋風(fēng)帶來(lái)了思念,更帶來(lái)無(wú)數(shù)游子的憂愁。年少時(shí),總想著出去闖闖,待到成功時(shí)衣錦還鄉(xiāng)。可是, 有時(shí)候,一旦分別,再見(jiàn)就遙遙無(wú)期了。</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">人面不如花面,花到開(kāi)時(shí)重見(jiàn)。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">獨(dú)倚小闌干,許多山。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">落葉西風(fēng)時(shí)候,人共青山都瘦。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">說(shuō)道夢(mèng)陽(yáng)臺(tái),幾曾來(lái)?</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">——宋·辛棄疾《昭君怨·人面不如花面》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 人不如花,花有重開(kāi)日,可人無(wú)再見(jiàn)時(shí)。當(dāng)秋風(fēng)吹落一片片樹(shù)葉時(shí),正是最銷魂的時(shí)候,人和青山一樣,都因?yàn)樗寄疃萘?。說(shuō)好了要在夢(mèng)里相會(huì),可你為什么還不來(lái)?只能長(zhǎng)嘆一句:“相見(jiàn)時(shí)難別亦難,東風(fēng)無(wú)力百花殘?!?lt;/p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">河西幕中多故人,故人別來(lái)三五春。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">花門樓前見(jiàn)秋草,豈能貧賤相看老,</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">一生大笑能幾回,斗酒相逢須醉倒。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);"> ——唐.岑參《涼州館中與諸判官夜集》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 當(dāng)秋風(fēng)起時(shí),也許你思念的人還在遠(yuǎn)方。也罷,不管你來(lái)還是不來(lái),我都在秋風(fēng)蕭瑟中等你。愿攜一程秋色,與你相逢。 世界很大,轉(zhuǎn)眼我們天各一方,世界很小,再次相逢時(shí),我們定要把酒言歡,訴說(shuō)各自的憧憬和未來(lái)。</p> <p class="ql-block"> 不一樣的秋風(fēng),一樣的思念。秋意漸濃,讓我們?cè)谖龅那镲L(fēng)中揮灑溢滿的思念,用心感受生命中的每一個(gè)美好時(shí)刻。</p>