日韩精品中文字幕一区二区三区,国产免费一区二区三区在线观看,中文字幕一区二区三区,一区二区三区四区免费视频,国产免费一区二区三区免费视频,亚洲爆乳无码一区二区三区,成人精品视频一区二区三区,亚洲精品动漫免费二区,被几个领导玩弄一晚上

東坡題跋

路內(nèi)文藝

<p class="ql-block">東坡像(趙松雪畫)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  吾文如萬斛泉源,不擇地皆可出。在平地滔滔汩汩,雖一日千里無難。及其與山石曲折,隨物賦形,而不可知也。所可知者,常行于所當(dāng)行,常止于不可不止,如是而已矣。其它雖吾亦不能知也。</p><p class="ql-block">——東坡自評(píng)文,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  竹寒而秀,木瘠而壽,石丑而文,是為三益之友。粲乎其可接,邈乎其不可囿。</p><p class="ql-block">——東坡《文與可畫贊》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  燕公之筆,渾然天成,粲然日新,已離畫工之度數(shù),而得詩(shī)人之清麗也。</p><p class="ql-block">——東坡題燕肅山水,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  昔游忠州白鶴觀,壁上高絕處有小詩(shī),不知何人題也,詩(shī)云:“仙人未必皆仙去,還在人間人不知。手把白髦從兩鹿,相逢聊問姓名誰?”</p><p class="ql-block">——坡公《記白鶴觀詩(shī)》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  詩(shī)須要有為而作,用事當(dāng)以故為新,以俗(為)雅,好奇務(wù)新,乃詩(shī)之病。柳子厚晚年詩(shī)極似陶淵明,知詩(shī)之病也。</p><p class="ql-block">——坡公《書柳子厚詩(shī)》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  逸少為王述所困,自誓去官,超然于事物之外。嘗自言吾當(dāng)卒以樂死,然欲一游岷嶺,勤勤如此,而至死不果。乃知山水游放之樂,自是人生難必之事,況乎市朝眷戀之徒,而出山林獨(dú)往之言,故已疏矣。</p><p class="ql-block">——坡公《題逸少帖》,老二。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  “兩邊山木合,終日子規(guī)啼。”此老杜云(安)縣詩(shī)也。非親到其處,不知此詩(shī)之工。</p><p class="ql-block">——坡公《書子美云安詩(shī)》,老二。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block">  臨皋亭下,不數(shù)十步,便是大江,其半是峨眉雪水。吾飲食沐浴皆取焉,何必歸鄉(xiāng)哉?江山風(fēng)月,本無常主,閑者便是主人。問范子豐新第園池,與此孰勝?所不如者,上無兩稅及助役錢耳。</p><p class="ql-block">——坡公《書臨皋風(fēng)月》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  歸自道場(chǎng)山,遇大風(fēng)雨,因憩耘老溪亭,命官奴秉燭捧研,寫風(fēng)雨竹一枝,題云:“更將掀舞勢(shì),把燭畫風(fēng)條。美人為破顏,恰似腰肢弱?!?lt;/p><p class="ql-block">——坡公《書畫竹》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  黃州今年大雪盈尺,吾方種麥東坡,得此故吾所喜,但舍外無薪米者,亦為之耿耿不寐,悲夫!</p><p class="ql-block">——坡公《書雪》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  書初無意于佳乃佳爾。草書雖是積學(xué)而成,然要是出于欲速。古人云:“匆匆不及草書,”此語(yǔ)非是。若匆匆不及,乃是平時(shí)亦有意于學(xué),此弊之極,遂至于周越仲翼,無足怪者。吾書雖不甚佳,然自出新意,不踐古人,是一快也。</p><p class="ql-block">——坡公《評(píng)草書》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  世多藏予書者,而子由獨(dú)無有。以求之者眾,子由亦以余書為可以必取,故每以與人不惜。昔人求書法,只于拊心嘔血而不獲,裸雪沒腰,僅乃得之。今子由既輕以余書予人可也,又以其微妙之法,言不待憤悱而發(fā),豈不過哉?然王君之為人,蓋可以言此者,他人當(dāng)以余言為戒。</p><p class="ql-block">——坡公《跋所書清虛堂記》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block">  古氏南坡,修竹數(shù)千竿,大者皆七寸圍,盛夏不見日,蟬鳴嗚呼,有山谷氣象。竹林之西,又有隙地?cái)?shù)畝,種桃李雜花。今年秋冬,當(dāng)作三間一龜頭,取雪堂規(guī)模,東蔭修竹,西眺江山,若果成此,遂為一郡之佳觀也。</p><p class="ql-block">——坡公《書贈(zèng)古氏》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  張長(zhǎng)史草書必俟醉,或以為奇,醒即天真不全,此乃長(zhǎng)史未妙,猶有醉醒之辯。若逸少何嘗寄于酒乎?仆亦未免此病。 </p><p class="ql-block">——坡公《書張長(zhǎng)史書法》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《書張長(zhǎng)史書法》一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《書張長(zhǎng)史書法》二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  吾醉后能作大草,醒后自以為不及,然醉中亦能作小楷,此乃為奇耳。</p><p class="ql-block">(今人注):</p><p class="ql-block"> 酒能助草,不足為奇。酒后能作小楷,則奇矣。然非功力深厚,何能得此?</p><p class="ql-block">——坡公《題醉草》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《題醉草》一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《題醉草》二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  文忠公用尖筆干墨作方闊字,神采秀發(fā),膏潤(rùn)無窮,后人觀之,如見其清眉豐頰,進(jìn)趨奕如也。</p><p class="ql-block">——坡公《跋歐陽(yáng)文忠公書》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  徐陵多忘,每不識(shí)人,人人以此咎之。曰:“公自難記,若劉曹沈謝輩,雖暗中摸索,亦合認(rèn)得。”誠(chéng)哉是言!</p><p class="ql-block">——坡公《記徐陵語(yǔ)》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  歲云暮矣,風(fēng)雨凄然。紙窗竹室,燈火清熒,輒于此間得少佳趣。今分一半,寄與黃岡何圣可。若欲同享,須擇佳客。若非其人,當(dāng)立遣人去追索也?!鹿稌?zèng)何圣可》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《書贈(zèng)何圣可》一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《書贈(zèng)何圣可》二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  吾無求于世矣,所須二頃稻田,以充膳粥耳。而所至訪問,終不可得,豈吾道方艱難時(shí),無適而可耶?抑人生自有定分,雖一飽亦如功名富貴,不可輕得也耶?</p><p class="ql-block">——坡公《書田》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《書田》一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《書田》二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  昨日大風(fēng),欲去而不可,今日無風(fēng),可去而我意欲留。文甫欲我去者,當(dāng)使風(fēng)水與我意會(huì),如此便當(dāng)作留客過歲準(zhǔn)備也。</p><p class="ql-block">——坡公《再書贈(zèng)王文甫》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《再書贈(zèng)王文甫》一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《再書贈(zèng)王文甫》二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">  東坡書隨大小真行,皆有嫵媚可喜處。今俗子喜譏評(píng)東坡,彼蓋用翰林侍書之繩墨尺度,是豈知法之意哉!余謂東坡書學(xué)問文章之氣,郁郁芋芋發(fā)于筆墨之間,此所以他人終莫能及爾。</p><p class="ql-block">---黃山谷《跋東坡書遠(yuǎn)景樓賦后》,老二。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《跋東坡書遠(yuǎn)景樓賦后》一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《跋東坡書遠(yuǎn)景樓賦后》二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>